پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کارشناسان معتقدند، یارانه‌ای که به سوخت هواپیما تعلق می‌گیرد، توجیه منطقی ندارد و می‌توان گفت که این یارانه، به قشر مرفه جامعه و دهک‌های بالایی تعلق می‌گیرد. علاوه بر آن در کنار ناکارامدی‌ها و بعضا فساد گسترده در صنعت هوانوردی غیرنظامی کشور، شاهد سلیقه گرایی در قیمت گذاری روی بهای بلیت پروازی حتی بالاتر از استاندارد‌ها و عرف جهانی هستیم (میانگین ساعت صندلی پرواز). بر اساس گزارش مرکز آمار، با توجه به مصرف تقریبی روزانه ۴ تا ۵ میلیون لیتر سوخت هواپیما)، کشور چیزی حدود ۳۵ هزار میلیارد تومان در سال به سوخت هواپیما یارانه می‌دهد. دولت چنانچه اقدام به بازبینی وضعیت یارانه‌های پرداختی به ۲۰-۳۰ موضوع مثل موضوع یارانه پرداختی به سوخت هواپیما باشد، شاهد از بین رفتن بحث کسری بودجه سالیانه خواهیم بود.

روزنامه شرق با انعکاس گزارشی با عنوان تحریم داخلی صنعت هوایی اقدام به انعکاس مظلوم نمایی‌های برخی از شرکت‌های هواپیمایی را نمود. وزارت راه و شهرسازی هم پاسخی بدان گزارش داد که عینا در ادامه متن اورده شده است. ما می‌گوییم این دو را بی خیال، اگر ایرلاین‌ها واقعا حق دارند آیا حاضرند با کارشناسان ما وارد مناظره تلویزیونی شوند؟ ما می‌خواهیم با مردم در خصوص بنزین ۶۰۰ تومانی، پرداخت هزار تا دو هزار دلاری حقوق خلبان و پرداخت حقوق ناچیز به خدمه پرواز، تاخیر‌های چندین ماهه و چندین ساله در پرداخت عوارض فرودگاهی، استفاده از ناوگان ۱۵ سال به بالا، متوسط ساعت صندلی -پرواز ۳۰ دلاری در دنیا (هرچند این اصطلاح غلط است)، زد و بند‌های چارتری که بعضا ریشه اش در خود ایرلاین می‌تواند باشد و سه موضوع مهم دیگر که حتما خود دوستان ایرلاین دار بهتر از ما می‌دانند در مورد چیست، می‌خواهیم صحبت و تبادل نظر کنیم. دوستان حاضر به حضور هستند؟

انقدر به مشتی آدم ریز و درشت صاحب ایرلاین بشکلی نابجا امتیاز و رانت داده ایم که حالا نمی شود به هیچ صورتی با آنها مقابله نمود و به قانون مداری دعوت شان کرد. بنزین دو سنتی و خلبان 1200 دلاری و کادر پرواز 300-500 دلاری و هواپیمای عموما از رده خارج سه میلیون دلاری، می شود بهشت طیاره پرانی در روی زمین. چه کیفی می دهد با این هزینه ها ایرلاین داری کنی و تکان هم بخورند بگویی تحریم هستیم. خاک بر سر مدیران فاسد و بی دست و پای دولتی که توان کنترل چند ده ایرلاین داخلی و به نظم و نظام درآوردن انها را ندارند؟ راستی چه خبر از رئیسی که از خانه اش حدود هزار سکه دزدیده شده بود و جرات اعلام آن را به پلیس نداشت؟ از کجا آورده بودی جناب رئیس؟

هرچند اصطلاح ساعت صندلی پرواز یک اصطلاح عوامانه و کلی است ولی برای تفهیم مطلب بشدت کاربرد دارد. هزینه یک پرواز بشکل عمده از سه جز ناوگان، سوخت و کادر پرواز تشکیل می شود. در ایران بجای ناوگان نوی 15 میلیون دلاری از ناوگان دست چندم و عموما از رده خارج 3-5 میلیون دلاری استفاده می شود(کاهش رفاه و آسایش و بعضا ایمنی) ،کادر پرواز و خلبان ها حقوقی بین 4 هزار دلار تا 12 هزار دلار در ماه دارند. در حالیکه در ایران این حقوق در حدود 500 دلار تا 1500 دلار است. سوخت هواپیما قیمتی در حدود 15 هزار تومان تا 35 هزار تومان در کشورهای مختلف دارد و در ایران در حدود 650 تومان( حدود دو سنت) است. شما پیدا کنید پرتقال فروش را . به زودی افشاگری های خاصی در خصوص ارز ، وام های بزرگ، دلالی قطعات هم خواهیم کرد. یا آدم شوید یا دودمان تان را با شفاف سازی قانونی به باد می دهیم.

می‌گویند که ۶۵ درصد متقاضیان سفر‌های هوایی دولتی‌ها هستند. می‌پرسند که دلیل پرداخت یارانه سوخت به یک تا سه درصد مسافران که از سفر‌های هوایی استفاده می‌کنند، چیست و.. مسئله را رون می‌کنیم و به مالکین و پشت پرده‌های این نوع متون انحرافی هم هشدار می‌دهیم که مرحله بعدی بازی در دادگاه پیگیری می‌شود، لذا مردم فریبی نکنید. آزاد سازی نرخ پرواز بحث خوبی است مشروط بر اینکه یارانه پیدا و پنهان ایرلانی‌ها قطع شود. دوم اینکه ناوگان نو جایگزین شود و به قیمت بین الملل محاسبه شود و سوم اینکه، متناسب با متوسط درآمد ملی، قیمتگذاری‌ها صورت پذیرد. آقایان ایرلاین دار پشت پرده، سیر نشدید داداشی ها؟ خجالت و شرف هم خوب چیزی است. واقعا به دنبال چی می‌گردید؟ بازرسی کشور ضعف دارد، رسانه که نمرده. افراد متعهد و دلسوز نظام که پا پس نکشیده اند تا شما هر طور که مایلید کار کنید.

صنعت هوانوردی به چنان بریز و بپاشی عادت کرده که به هیچ وجه قصد اتمام آن وجود ندارد. بوئینگ ام دی رد خارج دست چندم، شده است ناوگان ما . پول ایرباس روز را می گیرند و خدمات ام. دی را می دهند آن هم با منت. آقای رئیس جمهور، حوزه هوانوردی به گرو کشی عادت کرده، لطفا با قید فوریت سوخت هواپیما را آزاد کنید. هزینه فرودگاهی و خدمات نشست و برخاست ، به قیمت روز محاسبه گردد و قیمت بلیت را هم بر پایه شرایط کشورهای حاشیه خلیج فارس یا کشورهای اروپای شرقی ( الزاما و تاکیدا بر اساس نوع ناوگان) قیمت گذاری کنید. شهروندان ایرانی از این شیوه فعالیت ایرلاین ها و افاضات و جهت گیری های انجمن شرکت های هواپیمایی ، خسته شده اند. گویا شکم سیری کار دست برخی از آقایان داده است.

بعضی از صنایع متاسفانه بنوعی شیره‌ای شده و جان و مال مردم هم شده شیرکش خانه آنها. قصد تطبیق نداریم، اما اوضاع ایرلاین‌ها بی شباهت نیست، بلیت به قیمتی نزدیک به بازار جهانی به دست مردم می‌رسد و سطح خدمات در حد اوگاندای شمالی؟! از دولت درخواست داریم با قید فوریت یارانه سوخت ایرلاین‌ها را قطع کند و سوخت جت به قیمت جهانی به ایرلاین‌ها ارایه شود. ساعت _ صندلی پرواز که از ۳۰ دلار نمی‌تواند بالاتر برود، می‌شود ۹۰۰ هزار تومان. الان شهروندان برای یک بلیت پرواز معمولی مبالغی بالاتر از این می‌پردازند. بعد از آزاد کردن سوخت جت و فروش الزامی به قیمت فوب خلیج فارس، بببنید چند نفر از مدیران ایرلاین سکته می‌زنند. آقای رئیس جمهور آیا باور ندارید که ایرلاین‌های ایرانی، شهروندان را به گروگان گرفته اند؟ سبد معیشت مردم را شور کردند، زندگی شان را شور کنید لطفا. البته با قید فوریت

رئیس سازمان هواپیمایی کشوری از تصویب اختصاص یارانه سوخت به هواپیما‌های مسافری در دولت خبر داد و گفت: با کد ملی می‌توانیم ثابت کنیم بخش اعظمی از قشری که سوار هواپیما می‌شوند دهک بالای جامعه نیستند.

یارانه ۲۰ هزار میلیارد تومانی بنزین هواپیما را صرفا در جیب شرکت‌های هواپیمایی جستجو کنید نه جمعیت ۸۰ میلیون نفری و نه خواص۴ میلیون نفری. یارانه سالیانه بنزین هواپیما به اندازه ۲۵ درصد از کل درآمد سالیانه نفت خام ایران است. اگر پول روز بنزین را به لیتری ۳۰ هزار تومان هم بپردازند، نباید قیمت بلیت پروازی بالا برود. هر صندلی برای یک ساعت پرواز در غرب با ان همه هزینه‌ها در حدود ۲۵ تا ۳۰ دلار هزینه دارد. مراقب بازار خاص و حاشیه‌ای شرکت‌های هواپیمایی باشید

چرا باید سوخت جت برای پردرآمد‌های مرفه لیتری ۶۰۰ تومان محاسبه شود و بنزین برای مردم عادی لیتری ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان؟ آیا هزار و یک فایده‌ای که دولت برای حذف ارز ترجیحی و آزادسازی قیمت‌ها مطرح می‌کند برای موضوع واقعی‌سازی قیمت سوخت هواپیما صدق نمی‌کند؟ یعنی اینجا دیگر عادلانه‌سازی یارانه‌ها مطرح نیست؟

قیمت جهانی سوخت هواپیما تا بشکه‌ای ۱۵۰ دلار هم رسیده است. این در حالی است که ایرلاین‌های ایرانی دریافت کننده انواع یارانه‌های ریز و درشت خصوصا یارانه سوخت هواپیما هستند. یارانه‌ای که اگر مردم قیمت آن را بفهمند، خدا می‌داند چه بلایی سر ایرلاین‌ها در صورت کم کاری یا افزایش نابجای قیمت بلیط پرواز‌ها می‌آورند. از شهروندان عزیز درخواست می‌کنیم، جستجو کنند و ببینند که قیمت سوخت هواپیما لیتری چند به ایرلاین‌ها داده می‌شود. بررسی کنند و ببینند که ایرلاین‌ها چقدر به شرکت فرودگاه‌ها بابت استفاده از خدمات فرودگاهی بدهی دارند و کی به کی می‌پردازند؟ بررسی کنند و ببینند که ارایه خدمات با بوئینگ ام. دی چرا صورت می‌پذیرد و چرا از هواپیما‌های به روز استفاده نمی‌شود (آیا مشکل فقط تحریم است)؟ ملاحظه کنند و بفهمند چرا بحثی بعنوان چارتر باید در کشور وجود داشته باشد و پولش به جیب چه کسانی می‌رود؟ اصلا ببینند که اگر هواپیماداری و داشتن شرکت هواپیمایی نمی‌صرفد، چرا برای مجوز آن سر و دست می‌شکنند؟ آقای رستم قاسمی وزیر محترم راه و شهرسازی، حضرت عالی هم بهتر است با اندکی جستجوی اینترنتی، پاسخگو به سوالات باشی. وگرنه این صنعت ناکارآمد تو را هم مثل اسلافت (نظیر مهندس اسلامی که گوشش را به شنیدن حرف‌ها بسته بود)، می‌بلعد. راستی چه خبر از فلای چک، دو هزار میلیارد خرید شرکت فرودگاه‌ها در زمان مدیر آقای ایکس و رابطه صمیمانه با رئیس مجلس وقت، چه خبر از ایرلاین‌هایی با مدیریت تو در تو، چه خبر از پدرخوانده حاضر در یکی از فرودگاه‌های اطراف تهران، شیوه هزینه کرد درآمد‌های اختصاصی در شرکت فرودگاه‌ها و صد‌ها مسئله ریز و درشت حول چهار ضلعی سازمان هواپیمایی کشوری، شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران، ایرلاین‌های دولتی و خصوصی و صد البته آژانس‌های مسافرتی. بنظر شما چه کسانی از منافع این چهار ضلعی به تعبیر ما مسئله دار حمایت می‌کنند؟ آیا نظام مقدس جمهوری اسلامی قصد بازخواست از هسته‌های سخت حامی این چهار ضلعی و فشار و ستم روا داشته بر شهروندان خود ندارد؟ سربسته عرض شد.

گزارش زیر ارایه دهنده توضیحات آقای منظری در مصاحبه با پایگاه خبری مشرق و نقدهایی از سایت ایرلاین پرس ( سایت تخصصی حوزه هوانوردی کشور) است. نقدهای ارایه شده ، نقد بر مباحث آقای منظری نبوده ، بلکه بنوعی در عرض مصاحبه ایشان می باشد. تم اصلی بیان شده، در بندهای انتقادی آن است که ، قبل از طرح بحث ادغام ایرلاین ها، ضرورت اصلاح همه جانبه سازمان هواپیمایی کشوری، می بایست در دستور کار قرار گیرد.